Samenvatting van de overweging van de woord- en gebedsviering van 10 december 2023 geheel verzorgd door het Felicitaskoor
Het thema van de viering “volg hem op de weg” is genomen uit de 1e lezing van deze zondag:
Jesaja 40, vers 1-5 en 9-11.
Troost mijn stad - spreek Jeruzalem moed in
zo luidde het begin van de eerste lezing. God is op komst en als een herder brengt hij alle schapen uit hun ballingschap terug naar huis. Dat is geweldig nieuws.
Toen ik deze tekst las, dacht ik bij mezelf: wat zou het heerlijk zijn als ik nu profeet zou mogen zijn, dat ik tegen alle vluchtelingen van nu zou kunnen zeggen: troost je, je kunt weer naar huis. Maar dat kan ik niet, dat kan niemand op het ogenblik.
Op het nieuws krijgen wij verschrikkelijke beelden voorgeschoteld en, mede door deze beelden, vormen wij allemaal een eigen mening over de situatie. En een eigen mening hebben, dat mag natuurlijk, maar laten we wel proberen de verbinding te blijven zoeken met elkaar. Wij vinden misschien allemaal wat anders maar we voelen allemaal hetzelfde…… en dat is machteloosheid en verdriet……….
Gaan wij dan maar niets doen? of…….gaan we proberen, zoals ook in de eerste lezing staat: de berg en het dal gelijkmaken. Volgens mij gaat dat ook niet lukken, of….. bedoeld God iets anders, is het een beeldspraak.
Wij gaan al jaren op vakantie naar Oostenrijk. Wij genieten van de vergezichten, maar dan moet je wel boven op een berg staan! Als je in een dal staat is het ook mooi ,maar je kunt dan niet wegkijken, de bergen staan dan echt in de weg.
En als wij daar dan een wandeling maken en ik zie dan een huis, hoog op de berg of diep in het dal dan denk ik : Wat zullen die mensen zich eenzaam voelen en wat zal het moeilijk zijn, om mee te voelen, mee te leven of mee te denken met anderen, als je zo heel alleen woont.
Iets in die aard bedoeld Jesaja in de eerste lezing wanneer hij schrijft: ‘Laat elke vallei verhoogd en elke berg en heuvel verlaagd worden. Hij bedoelt dat niet letterlijk, maar hij heeft het over bergen van eenzaamheid, bergen van alleen maar voor zichzelf leven. En hij heeft het ook over dalen, dalen van onzekerheid, van pessimisme en van tegenslag. En zulke bergen en dalen kennen we allemaal, misschien uit eigen ervaring, of misschien omdat we om hulp gevraagd worden.
En daarover zegt en herhaalt Jesaja: ‘Geef het niet op, want God is op komst. Laten wij dus waakzaam zijn en proberen te leven naar Jezus’ woorden en daden. Laten we vrede zoeken onder elkaar, ja, maar hoe dan? Ik kan de oorlog niet stoppen zeggen wij al snel en dat denk ik ook, maar………in je eigen omgeving kan je wel degelijk aan de slag met vrede en verdraagzaamheid, maak dus geen ruzie en respecteer elkaar, zeg je buren gedag en straal iets positiefs uit. Laten we luisteren naar elkaar, ja, makkelijk gezegd! Als ik iets hoor van iemand, dan weet ik het meestal beter, of ik ken iemand die het nog erger heeft, maar…….je kan ook iemand laten uitpraten, en alleen maar luisteren kan heel fijn zijn voor de ander.
Laten we dus niet alleen leven voor onszelf en voor ons eigen gelijk, maar laten wij proberen met elkaar de goede weg te blijven bewandelen.
Vandaag is het de tweede zondag van de advent, en de advent, dat is groeien naar Jezus toe, naar zijn woorden en daden. Naar wat Hij ons verkondigd en voorgeleefd heeft. In zijn algemeenheid weten we meestal wel een beetje wat hij van ons vraagt: namelijk liefdevolle dienstbaarheid, d.w.z., steeds rekening houden met elkaar, oog hebben voor elkaar waar nodig, voorrang geven aan de medereizigers op onze weg, en als er mensen met panne langs de weg staan, wil hij dat we voor wegenwacht spelen en stoppen om hulp te verlenen.
Op die weg is hij ons voorgegaan en hij nodigt ons allen uit hem te volgen op die weg, de weg die leidt naar vrede, naar licht voor iedereen.
Laat dit dan onze advent zijn: dat we in doen en denken, de weg van Jezus willen gaan en er voor elkaar zijn. De weg willen volgen naar God en naar onze medemensen toe…………Amen.
Frans Pieterse
Overdenking (sterk ingekort) van zondag 12 november 2023 
met medewerking van het Felicitaskoor
Geïnspireerd door het openingslied van het koor en de Evangelielezing over de 5 domme en 5 wijze meisjes
En het mooiste vind ik persoonlijk, dat wij dit niet alléén hoeven te doen, maar samen als gemeenschap.
Daar zingen we over, daar bidden wij om, niet alleen, maar samen!
Daarom ga ik naar de kerk
En dit sámen mis ik zo in de parabel over die 10 meisjes.
Of ziet u het anders? Hoe ervaar u deze parabel?
De tekst ervaar ik al als vervelend want het gaat over domme en wijze meisjes.
Zowel de wijze meisjes als de bruidegom maken op mij een meedogenloze indruk, die strijdig is met wat mijn geloof/ons geloof voorstaat:
liefde, hulpvaardigheid, geduld, begrip, vergevingsgezindheid en u hebt vast nog meer woorden voor ons geloof
In deze parabel worden deuren dichtgegooid voor degenen die zich vergist hebben.
Maar wás Jezus nu juist degene die deuren opende voor falende mensen?
En als de wijze meisjes staan voor de ‘goede’ christenen, dan moeten zij toch samen de bruidegom opwachten, samen de olie delen....
Zij wensten niet te delen met degenen die te kort kwamen.
Eigenlijk helemaal niet christelijk, vindt u niet?
Maar zoals dat vaak gaat in parabels, zit er een nog een andere, een diepere laag in, namelijk het gaat over de olie
Het gaat helemaal niet over domme en wijze meisjes.
Met het woord ‘olie’ wordt in de Hebreeuwse Bijbel vaak de ‘geest van God’ aangeduid die de met olie gezalfde ontvangt
Denkt u maar aan onze ziekenolie voor onze zieken of de chrisma olie die bij de Doop en het Vormsel wordt gebruikt.
Het woord ‘olie’ in de evangelielezing roept dus iets bijzonders op, de band met God.
De bijzondere olie in de evangelieparabel staat daarom voor - geloof
Geloof is onmisbaar om toegang te krijgen tot het Koninkrijk der hemelen.
Het bepaalt binnen of buiten het feest van het Koninkrijk te zijn.
En juist dat gelóóf is ondeelbaar
Een ander kan het niet voor je doen, je kunt het ook niet aan een ander delegeren/overgeven.
Je kan niet tegen iemand zeggen: ‘jij hoeft niet te geloven, dat doe ik wel voor je’.
Daarom gaan we naar de kerk, ieder met zijn of haar eigen geloof, ieder met zijn of haar eigen manier van geloven.
Soms binnen de kerk, soms buiten de kerk.
Samen geloof vieren kan heel goed –
Vijf meisjes doen dat op het bruiloftsfeest met alle aanwezigen –
maar ieder zal geloven toch ook echt zélf moeten doen.
Maar samen ons geloof vieren, blijft toch een feest
Daarom ga ik naar de kerk
Overdenking
Geïnspireerd door het lied ‘Wat is kerk’ en een archiefstuk uit ‘t kerkblad Hoogvliet
Het koor zong: Wat is kerk? Waarvoor zijn we hier? Komt ieder voor zich alleen of is dit een werkelijk samenzijn? Samen kerk? Steunen wij elkaar?
Waarvoor gaan we eigenlijk naar de kerk op de zondagochtend?
Er zijn zoveel leukere dingen te doen, al is het maar even uitslapen, omdat je maandag weer aan het werk moet.
Wat is nu het bijzondere, het specifieke, dat wat je wel in de kerk vindt en niet ergens anders?
- Sommigen zeggen ‘in de kerk kom ik tot rust’,
dan vraag ik mij af, kun je dan niet beter gaan vissen.
- Anderen zeggen ‘de zang, de muziek, daar geniet ik van’,
maar kun je dan niet beter thuis in je luie stoel een CD draaien?
Wat vind je nu in de kerk dat je nergens anders vindt?
- Zijn het de lezingen of de preek?
Maar die kun je ook met de TV, de radio of het internet volgen.
- Is het de omgeving, waardoor je beter kunt bidden?
Maar dat doen veel mensen óók, als ze in de bergen wandelen, of langs de zee, of door een bos, óók daar kun je heel goed bidden.
Waarom deze vragen, deze gedachten?
Omdat ik deze vraag wel eens tegenkom:
‘Waarom zou ik naar de kerk gaan?
Ik leef toch goed, ik doe niemand kwaad.
Ik kan toch beter goed zijn voor mijn naasten / dan vooraan in de kerk zitten en buiten de kerk er een puinhoop van maken?’
Er zijn weleens mensen die zeggen:
‘ach, ik ga niet naar de kerk, want ik vind er niets’.
Dat is vreemd, want het gaat er niet om dat we er iets vinden,
iets als inspiratie, iets als rust, iets als vrede, iets als bemoediging,
iets als troost, al die mooie dingen, daar gaat het in de kerk uiteindelijk niet in de eerste plaats om.
Het gaat hier niet om iets, het gaat erom dat je hier Iemand vindt.
Dat is precies de oproep en uitnodiging die Jezus geeft:
“Komt allen tot Mij, die uitgeput zijt en onder lasten gebukt en Ik zal u rust en verlichting schenken"
Wij komen hier om op een héél bijzondere manier iets te voelen, niet door alleen het Woord, niet alleen door de teksten van de liederen, maar om Zijn aanwezigheid te voelen.
En het mooiste vind ik persoonlijk, dat wij dit niet alléén doen, maar samen als gemeenschap.
Daar zingen we over, daar bidden wij om, niet alleen, maar samen!
Daarom ga ik naar de kerk, want samen ons geloof vieren, blijft toch een feest. Daarom ga ik naar de kerk.
Fred Wijnen
Gebedsdienst met het Felicitaskoor januari 2023
De bijbel staat vol met mooie verhalen die we niet altijd begrijpen.
Zoals zojuist, waarbij we uit het evangelie van Mattheüs onder meer lazen:
“Hij nam de vijf broden en de twee vissen, sloeg de ogen ten hemel en nadat Hij de zegen had uitgesproken brak Hij de broden, die Hij aan zijn leerlingen gaf en de leerlingen gaven ze weer aan het volk. Allen aten tot ze verzadigd waren en van de overgebleven brokken haalde men nog twaalf volle korven op.”
Hieruit blijkt dat we samen moeten delen.
Het blijft onbegrijpelijk hoe het mogelijk is dat, door samen 5 broden te delen er 12 volle korven overblijven.
Door samen te delen en door samen te werken, worden we er allemaal beter van.
Als wij dus geven wat we hebben en we leggen het voor Jezus neer en we zeggen: “Dit is alles, dan zal Jezus God ervoor danken en het dan zó wonderlijk verdelen dat het voor iedereen genoeg blijkt, méér dan genoeg.
Als wij maar geven wat we kunnen missen, zelfs al is dat maar heel weinig, zeg dus niet:
We hebben niet veel tijd.
We hebben haast geen geld.
We hebben geen vrijwilligers genoeg.
We hebben te weinig ambtsdragers.
En wat zegt Jezus ? “Jullie denken dat het te weinig is en dat er dus veel meer nodig is.
Maar waarom hou je geen rekening met mij?
Jullie zien teveel wat er niet is en te weinig wat er wel is.
Zie dus niet dat het glas half leeg is maar probeer zo te kijken dat het glas half vol is.
Geef maar hier.” zegt Jezus en hij dankt God, ja jullie horen het goed: Jezus dankt God.
Hij zegt niet: "Vader in de hemel, wat vindt u daar nou van: van de mensen die denken geen tijd meer te hebben om iets te proberen of te ondernemen…………….
Nee, mensen, hij neemt het aan en dankt God.
Hij dankt God voor dat ene uurtje dat we er dan wél in willen steken.
Hij dankt God voor die ene euro die we in de collecte doen.
Dat is niet niks, namelijk.
Hij dankt God voor dat ene bezoekje dat we brengen aan onze naaste, voor die paar uur die we aan de kerk besteden., voor de momenten dat wij er voor elkaar zijn.
En dan blijkt ineens, doordat Jezus ervoor dankt dat het ruim voldoende is, ongelooflijk.
Maar het wordt nog veel mooier, als we niet langer niks doen omdat we denken dat we te weinig hebben.
Wij moeten ons niet langer blindstaren op wat er niet is.
Maar laten wij wel gaan samenwerken in Zijn liefde, samen werken in Zijn naam, samen gaan werken aan Zijn kerk zoals verwoord in het openingslied “wat is kerk” leest u de tekst daarvan nog maar eens na…….
Amen
